“Ze kan het op z’n minst proberen,” zei het engeltje op de schouder van Rebecca (27) tegen het duiveltje op haar andere schouder. Het duiveltje had haar even daarvoor al flink naar beneden gehaald: “Project Gezond? Niet aan beginnen! Dat kun jij toch niet. Het wordt echt niks Rebecca!”
Rebecca luisterde gelukkig naar het engeltje. Ze bestelde boek 1 precies een jaar geleden. Vandaag de dag is ze 30 kilo lichter.
Uitblinker
“Toen ik een tijdje terug een e-mail kreeg met de vraag of ik mijn verhaal wilde delen, vroeg ik me eerst af of ze het wel naar de juiste persoon had gestuurd. Ik? Het raakte me echt. Ja, toen wij eenmaal onze afspraak voor het interview hadden staan heb ik wel even een traantje gelaten hoor. Ik vind het idee dat ik gezien ben heel fijn. Het is ook een extra bevestiging dat ik echt iets goed heb gedaan. Het duiveltje op mijn schouder kon zich mooi zitten schamen.”
Ik ben gezien en heb iets goeds gedaan.
“Vorig jaar rond deze tijd voelde ik me zo beroerd. Ik had nergens zin in. Aankleden was al te veel gevraagd. Had ik een avonddienst, ging ik gerust in m’n pyjamabroek of makkelijke kloffie naar het werk. Ik had dan de hele dag nog niets ondernomen. Hooguit had ik een tripje naar de supermarkt gemaakt voor een zak chips of een pak koeken. Het enige wat ik wilde was suiker, dan weer vet en vervolgens weer suiker.”
Ontremd
“Normaal eten kon ik niet meer. Ik was helemaal ontremd. Fysiek en mentaal zakte ik dieper en dieper in een negatieve spiraal. “Bec, je kunt het in elk geval toch proberen!” Dat waren de woorden van het engeltje op mijn schouder. Het waren de enige woorden waar ik me aan vast kon klampen en een klein beetje hoop uit kon halen.”
“Dus al snel bladerde ik boek 1 van Project Gezond door. Ik zag allemaal gerechten en ingrediënten die ik niet kende. Ik had nog nooit couscous gegeten en courgette gebruikte ik nooit. De moed zonk me in de schoenen en zuchtend zei ik: “Ik weet niet waar ik aan begin.” Het duiveltje zal wel gelachen hebben. Drie boterhammen voor de lunch en ook nog rauwkost. Ik had sterk mijn twijfels of ik dit ging volhouden.”
Valkuil
“Toch ging ik de drempel over en ik startte met week 1 van boek 1. Dat ging verrassend goed. Hoewel ik al snel weer in mijn valkuil viel en in de supermarkt stond voor wat lekkers. Zo kwakkelde ik verder. Na een tijdje was ik toch 1,5 kilo kwijt.”
“Toen ging ik met vrienden op vakantie. Ik gaf van tevoren aan dat ik Project Gezond in mijn achterhoofd zou houden. Dat schoot niet echt op. Ik at alles waar ik zin in had. Oude patronen doorbreek je niet tijdens een vakantie. Bij terugkomst stond ik op de weegschaal en zag ik wat ik eigenlijk al wist. Drama!”
Het was voor mij geen baalmoment, maar een leermoment.
“En nu komt het. Ik pakte het gewoon weer op. Dat is het beste wat ik steeds kon doen. Iedere keer als ik toch weer een eetbui of een slechte dag had gehad, voelde ik me er zo slecht bij. Maar daar bleef ik dan niet in hangen. Ik zag het niet als een baalmoment, maar als een leermoment. Ik kon dan makkelijker schakelen. Iedere keer probeerde ik het langer vol te houden.”
“De eetbuien kwamen minder vaak en de weegschaal gaf steeds een lager gewicht aan. Als je dat ziet, denk je: ‘Ja, daar doe ik het voor.’ Dat motiveert enorm.”
Hier met die chips
“Ik werk als VIG’er (verzorgende individuele gezondheidszorg) met dementerende ouderen. Ik draai daarbij veel avonddiensten. Rond tien uur ’s avonds kom je dan regelmatig achter de computer te zitten voor een rapportage. Voorheen trok ik dan vaak een zak chips open. Ondanks dat ik nu mijn avondsnack neem rond half 10, heb ik toch best weleens de neiging gehad om daarna voor een zak chips te gaan. “Joh, niet doen! Je weet toch waar je het voor doet?” Mijn collega’s trekken de zak chips gerust uit mijn handen. Confronterend, maar het werkt voor mij.”
Ik ben blij met de steun van mijn familie en vrienden.
“Vertel dus aan je vrienden en familie waar je mee bezig bent. Vooral als je -net al ik- niet zo stevig in je schoenen staat en snel terugvalt in je oude patroon. Ze kunnen je helpen en aanmoedigen. Het heeft mij in elk geval geholpen. Ik ben heel blij dat ze me gesteund hebben.”
Vallen en opstaan
“Ik ben van 110 kilo naar 80 kilo gegaan. Met vallen en opstaan, maar er is 30 kilo af. Ik merk dat aan alles. Ik heb een helder hoofd en bakken met energie. Mijn huid is mooier, mijn ogen stralen en ik heb zoveel meer zin om dingen aan te pakken. Voorheen dacht ik vaak: ‘Ach, dat komt morgen wel.’ Nu doe ik het meteen en het gaat nog makkelijker ook.”
Nieuwe routines
“Iedere dag wandel ik een uur. Dat had ik een jaar geleden niet kunnen bedenken. Nu word ik echt helemaal gek als ik een dag niet kan gaan. Dat komt gelukkig zelden voor. Ik zet de wekker iedere dag om 8 uur. Ook als ik die dag een avonddienst heb of als ik de avond ervoor een avonddienst heb gedraaid. Om kwart voor 9 heb ik ontbeten en loop ik de deur uit voor een rondje door het park, door de duinen of op het strand. Ik geniet van alle geluiden om mij heen. Het is echt mijn rustmoment. Ik laad er helemaal van op.”
Born this way
“Laatst zei een lieve bewoonster: “Rebecca, je moet nu niet meer afvallen hoor. Je bent zo toch goed. Mijn vader vroeg me ook al wat ik nog van plan was. Hij wees me erop dat het van mijn bovenbenen vast niet meer af zou gaan. “Dat had je bij je geboorte al, dus dat gaat niet meer lukken,” zei hij. Dat zie je nu inderdaad terug. Van mijn taille is niks over, maar mijn bovenbenen maken het onmogelijk om nieuwe broeken te kopen.”
Je zag vooral mijn heupen en niet meer mijn lievelingsjurk.
“Ik heb een paar mooie jurkjes weten te scoren. Daar stond ik ook van te kijken. Ik had niet durven dromen dat ik daar ooit weer plezier in zou hebben. En gelukkig zit mijn lievelingsjurk weer netjes. Dat was wel een dingetje hoor. Toen ik daar vorig jaar mijn heupen in zag staan, kon ik mezelf niet langer wijs maken dat ‘ie me mooi stond. ‘Dit gaat niet goed,’ dacht ik. Dat die jurk me zo uittekende, was -naast mijn slechte conditie- wel de aanleiding om er echt wat aan te gaan doen.”
Van frikandel speciaal naar bietenlasagne
“Als ik daaraan terugdenk ben ik extra blij met hoe ik me nu voel. Ik vind het ook heerlijk om te koken. Daar geniet ik van. Vroeger kon je me wakker maken voor een frikandel speciaal. Nu mag je me wakker maken voor de ‘Vegetarische Bietenlasagne’ uit het winterboek van Project Gezond. Dat is echt mijn nummer 1. Die wil ik iedere week wel eten! Ontbijten met de ‘Ontbijtcrumble met peer en bramen’ uit datzelfde boek, is een geweldige start van de dag. En verder ben ik dol op de ‘Andijviestamppot met zoete aardappel en Hüttenkäse’ (die staat in ‘Heerlijke zomer’) en de ‘Pasta met romige champignonsaus en spruitjes’ (‘Heerlijke winter’). De pompoencake (‘Heerlijke winter’) is ook erg lekker. Die maak ik vaak als ik bezoek krijg.”
Lekker anders
“Ik weet wel dat ik nu heel veel aparte ingrediënten eet die ik vroeger thuis nooit at. Ik had nog nooit abrikoos en aubergine gegeten. Risotto had ik ook nog nooit op. Nu eet ik iedere dag verschillend dankzij Project Gezond. Echt bijzonder hoe ze het verzinnen, maar het is gewoon vaak lekker. Het enige wat ik niet lekker vind, is het recept voor ‘Rode kool met appel, kaneel en rozijnen’ uit ‘Heerlijke winter’. Ik hield daar al nooit van, maar toch heb ik het geprobeerd. Na een paar happen bedacht ik dat ik echt iets anders wilde eten.”
Ik heb met Rebecca afgesproken dat ze een foto van haarzelf in haar lievelingsjurk op de bladzijde van de ‘rode kool’ mag plakken ;-).
Als je dit laat mislukken, ben je echt geen held in de keuken.
Helden maken blunders
“De recepten zijn makkelijk te maken. Je hoeft er weinig moeite voor te doen. De slechtste keukenprins of keukenprinses zou het bij wijze van spreken ook gewoon kunnen maken. Het is heel simpel beschreven. Als je dit laat mislukken dan ben je ook echt geen held in de keuken.”
Rebecca en ik vragen ons af welke falende keukenloser zich nu aangesproken voelt. We komen tot de conclusie dat iedereen weleens een blunder maakt in de keuken. Dus klim maar weer uit de put en biecht je blunders schaamteloos op in de reacties. Ook heldhaftig!
Vroeger wilde ik suiker, vet en dan weer suiker. Nu geniet ik en kan ik maat houden.
Vol is vol
“Met zoveel lekkere recepten en dagmenu’s heeft eten weer een gezonde plek gekregen in mijn leven. Ik geniet er weer van. Vroeger was het haast een race tegen mezelf. Hoe meer ik naar binnen kon werken, hoe beter ik me voelde. Nu merk ik het goed wanneer ik vol zit en kan ik daar ook naar luisteren. Door op vaste tijden te eten is maat houden geen probleem meer. En gaat het een keer mis of heb ik een leuk uitje gehad met veel lekkers? Dan pak ik het meteen de volgende dag weer op met een ontbijtje uit het boek.”
Ik heb de controle binnen deze nieuwe leefstijl.
“Je wordt er ook steeds handiger in. Je leert ervan en merkt dat het een leefstijl is waar je zelf de controle over hebt. Als ik ga lunchen met een vriendin, plan ik het dagmenu met de club sandwich in. Dan kan ik op die dag gewoon een dagmenu volgen en tijdens de lunch een lekker broodje eten. Ideaal.”
Error
“Ja, ik durf echt wel te zeggen dat als ik het kan, iedereen het kan. Moet je kijken naar waar ik vandaan kom. Ik pakte gerust een zak chips of een pak koeken als ontbijt. Bij een kleine tegenslag was er een soort ‘error’ in mijn hoofd en greep ik naar eten. En nu ben ik, ondanks dat ik m’n ‘emotie-etende-zelf’ meenam in dit proces 30 kilo lichter.”
Je hoeft zelf niets uit te zoeken. Wat je moet eten en doen staat er gewoon.
Blij
“Ik ben zo blij met deze leefstijl en dit voedingspatroon. Alles wat je nodig hebt staat in één boek. Zelf hoef je niets op te zoeken of uit te zoeken. Het staat er gewoon. Je moet af en toe even doorzetten. Maar dat mag en kán met vallen en opstaan. Als je maar weer opstaat!
Wat knap dat jij steeds weer opstond Rebecca. Dat is precies de reden dat jij nu 30 kilo kwijt bent. Je straalt en daar kan niemand omheen. Geniet van je dagelijkse wandelingen en van je werk waar je zo liefdevol over vertelde. Wat fijn dat je jouw mooie werk nu met zoveel nieuwe energie kan doen.